(Huis)hongerige bewoners en bezoekers kunnen hun bord volscheppen in april en mei tijdens ‘Huishonger’ bij stadlab RAUM in Utrecht. Huishonger is een expositie en programma over het aanhoudende tekort aan betaalbare woningen. Op vrijdag 15 april werd de expositie geopend en niemand minder dan onze eigen Complekser Amresh Jokhoe mocht daar zijn spoken word kunsten serveren.
Huishonger is lopend buffet aan presentaties, workshops, programma en kunst en is geopend tot 29 mei aan het Berlijnplein. Kan je niet genoeg krijgen van Compleks en de woningnood? Kom gerust nog een keer opscheppen: in het wisselende dagmenu zal Compleks regelmatig op de kaart staan!
Zoals tijdens de PechaKucha Night, waar Cuno en Tessa spraken over hun ervaringen met sociale woonvormen en hun ambities met Compleks. Lees meer daarover in deze post. Maar Compleks was ook met andere zintuigen te ervaren: de oren. Voor een podcastserie gemaakt door Mariëlla van Apeldoorn gaf Amresh antwoord op de vraag: ‘mag ik hier wonen?’ Zijn verhaal is onderdeel van de luister-tour door Leidsche Rijn tijdens Huishonger én ook onderdeel van het Spring Festival.
Ben je nog niet (jubel)tonnetje rond? Hopelijk kunnen we de trek een beetje stillen met de spoken-word kunsten van Amresh die tijdens de opening te horen waren.
Ik zal jullie een verhaal vertellen wat moeilijk te verteren valt
Ik hoop dat jullie van te voren genoeg hebben gegeten
want ik heb begrepen dat er na de opening geen gratis huisjes worden uitgedeeld
En anders heb ik hetzelfde menu van de afgelopen 10 jaar afgestoft en erbij gepakt
Dit menu zal jullie honger niet kunnen stillen
Sterker nog, het zal jullie lusten doen brullen naar baksteen en beton
dus houd jullie rammelaars en trommelstenen gereed
Hier volgt een veraal van 10 jaar huizenleed…
Bij Huishonger beeld ik me een eenzame erwt in op een verder leegstaand bord
en dat er dan iemand met een grote lepel die erwt oplepelt
om het met finesse te verdelen en uitleent aan anderen
Terwijl iedereen aan tafel weet dat de pot met peulvruchten nog op het aanrecht ligt
Hoezo woningnood?
Was het maar een noot
zo een die je kon plukken
pellen en oppeuzelen om zodoende je honger naar een huis te verminderen
Die bestaan wel, het heet dan geen noot,
maar een ton.
Het is dan ook geen wonder dat deze volkshuisvestingerij op het randje van faillissement staat
Ik weet dat je hier geen trek in zal hebben.
Maar de lust is op het moment te groot om er niet bij stil te staan
De trek naar de stad werd een tocht op het boreale akkerland
Waar de belegde boontjes rijkelijk werden geoogst
Door de glas in lood omlijste ramen kon ik zien dat er op de gedekte tafels niks te kort kwam
Vlak voordat de pebble gekleurde plisse gordijnen mij de pas afsneden
en mijn kwijlen uit zicht bracht voor al dat genot wat zich binnenshuis afspeelde
Gelukkig hing er een bord buiten dat rammelde aan m’n ogen.
”Ik heb Huis wil je menu?”
Ik wreef het cement weer uit m’n ogen en las:
In dit huis op het menu:
Erfensoep met jubelworst
Hospitatiehutspot met zuurkoop
Makelaaroni met vindicatballetjes
Filet onder een kappertje
Huisgemaakte Eensgezinsworst
Broodje belegging met particuliere zuur
De Jonge Beleggers kaasplank
En als kers op de feestbox: Huisjesmelkijs met renten
Maar ook voor de Kids is er een menu
bestaande uit Bitterbalstenen met een Patatje Yuppensaus.
Niet echt een gemengde keuken
maar het maakt me wel Hongerig!
Honger maakt lustig
het laat me kwijlen bij de gedachte mijn eigen baksteen aan snijden
maar het is hard
Of te groot om ooit nog de kloof te overbruggen
Ik zal alle zeilen moeten bijzetten en zelfs dan kom ik met de wind in de rug
nog een brug te kort om het gras aan de overkant te bereiken
Maar mocht je kunnen vliegen onder de witte vleugels van privileges
dan beland je in weelde waar de overheid je zelfs tegemoet komt
Opeens lijkt alles te functioneren
en blijkt het kabinet uw vriendelijke ober te zijn.
Binnen dit supergaaf restaurant werden de bewoners dan ook rijkelijk geserveerd
“Filet onder een kappertje voor u en als starter een Vinex Niçoise voor u?
En wat wilt u daar bij te drinken? Ik kan uw huiseigen Hugo aanraden”
“Doe mij maar een Kabinet Sauvignon”
”En voor u meneer?”
“Doe maar hetzelfde, de fles is pas halfvolf als mijn glas dubbel gevuld is”
“Heey Mark, nee sorry, doe mij toch nog maar weer een Hugo’tje”
Vroeger liet ik het lekkerste altijd als laatst over op m’n bord
Zodat ik mijn laatste happen altijd gelukzalig herrinnerd zouden worden
Maar nu schrik ik met hoeveel ik mijn bord moet delen
en schrok het leeuwendeel voor mijzelf op
Of het smaakt moet je me niet vragen
alleen of dat alles wel op m’n vork past
Want het zal ook niet lang meer duren voordat ook dit bord te koop staat.
Is het al tijd voor dessert?
Of zal ik deze kavel maar verlaten?
Alleen zou ik daar nooit aan tafel kunnnen zitten
Koninklijke Gelato van huisgemolken melk?
Of vrijstaande vla met stukjes speculatie?
Ik had niet gedacht dat iets zó zoet kon klinken
maar toch zo zuur zou smaken
Door dit vraatzuchtig rentenierend volk
heb ik ondertussen mijn eetlust verloren
en is mijn hypothee alweer koud geworden
Ik schuif wel weer bij hotel moeders aan
want thuis smaakte alles beter.
“Ammie, Amresh,
Amresh Jokhoe!“
“Ja mam wat is er!?“
“Ben je weer aan het dagdromen? Waar zit je toch met je gedachten?“
“Ik ben niet thuis met m’n gedachten mam
en dat is geen droom
maar een hele gave nachtmerrie.“