Wooncrisis, klimaatcrisis, eenzaamheidsepidemie…
Het klinkt allemaal heel zwaar, maar nog voor de huidige coronacrisis uitbrak waren dit de drijfveren die onze stichting kracht gaven. Wij wonen namelijk in een tijdelijk sociaal wooncomplex dat een oplossing kan bieden voor deze zware onderwerpen. Kleiner wonen en tegelijkertijd meer ruimte bieden voor sociale interactie. Het klinkt te mooi om waar te zijn, maar indien het goed wordt uitgevoerd verklein je ook je ecologische voetafdruk.
Klimaatbewustheid kan vanuit jezelf komen, maar het werkt nog beter als je leefomgeving je daartoe onbewust motiveert. Onlangs heb ik mijn buren verrast met een vegetarische paëlla en ben ik 2 keer om het recept gevraagd. Het blijkt uit onderzoek dat samen eten en sociale interactie met buren ”misschien wel het belangrijkste is wat we kunnen doen – zowel voor onze eigen gezondheid en welzijn als voor die van de bredere gemeenschap.” Aldus professor Robin Dunbar, afdeling Experimentele Psychologie van de Universiteit van Oxford. Hij is betrokken bij het onderzoek.
De mens is van nature een sociaal wezen en zal gebaat zijn bij interactie met mensen die dichtbij je staan of wonen, zoals bij ons geval is. Doordat we klein en zelfstandig wonen groeide de behoefte naar momenten van samenkomen en de dag door te nemen. Iets wat velen gewend waren vanuit het voormalig studentenhuis, het AZC, de dak/thuislozenopvang of ’thuis-thuis’. Doordat in je eigen woning hier niet altijd de ruimte voor is, bieden gemeenschappelijke ruimtes en de plaatselijke buurthuis plek om meer te delen dan eten alleen. Stofzuigers, wasmachines, droogrekken, koffiebonen, keukenapparatuur en kookroosters zijn inwisselbare items geworden in het ontstane deelcultuur. In die schaarste van ruimte onstaat dus een moment van ontmoeting, onder de noemer: geven en nemen. Doordat je de lasten van een kleine woonplek deelt en draagt met meerdere bewoners, voelt je leefomgeving een stuk ruimer aan.
Om deze vorm van klein en modulair wonen te laten slagen is het van belang om onze woonervaring mee te nemen in de ontwikkeling van nieuwe woonconcepten. Door verder te bouwen op de positieve kanten van deze woonvorm en meer aan te laten sluiten op de behoefte van je doelgroep, kan je meerdere maatschappelijke problemen oplossen. Wij denken niet alleen dat dit mogelijk is, zo ervaren wij dat ook. Wij zien een oplossing voor deze crisissen in de manier waarop wij wonen, maar helaas zien wij dit nog te weinig terug in het woningaanbod.